Zakład – Rozdział V

   Wiecie, co? Teraz to już w ogóle wszystko się zmieniło! Znaczy... Po części.
   Wyobraźcie sobie rysunek przedstawiający mnie i Yuu - najlepszych kumpli. Właściwie to możecie nas sobie wyobrazić jako Reitę (The GazettE) i Satsukiego, tylko w krótszych włosach (ex. Rentrer en Soi). Dlaczego? Za chwilę wyjaśnię, ale wpierw... No więc wracając, macie ten obrazek przed oczyma? Świetnie. To teraz wyobraźcie sobie fioletowowłosego idiotę pomiędzy nami...
   Ghhhhhhr!
   Tak! Haruki przyczepił się do nas jak gówno (za przeproszeniem) do glana. On teraz wszędzie za nami łazi! A właściwie to Yuu go za nami ciągnie... I tak już cały ten tydzień! Siedzę z tym Harukim, to ten chłopak co chwila coś komentuje. Jakby mnie to w ogóle interesowało. Jakbyśmy SERIO się kumplowali. Jakbym nie dał mu do zrozumienia, że jest moim rywalem, wygarniając mu półtora tygodnia wcześniej tych ostrzeżeń! No skandal!... Też uważacie, że nadużywam tego słowa?
   A co do wyobrażeń mnie i Yuu jako Reitę i Satsukiego... Haruki przyznał, że ich przypominamy. Znaczy... ja Reitę, a Yuu Satsukiego. Właściwie... Tylko ja nie gram na basie, wolę gitarę elektryczną. A Yuu nie umie śpiewać... Przynajmniej takie wyciągnąłem wnioski po pewnym wieczorze, kiedy był u mnie ten pseudo-Satsuki i się kąpał pod prysznicem...
   I najlepsza informacja! Jest kolejna sobota i stoję teraz obok Harukiego tam, gdzie tydzień temu mieliśmy 'zbiórkę' do kina. I dziś też mamy taką 'zbiórkę' z tym, że na basen. Taaak! Bądźmy kreatywni!... Och, dajcie spokój.
   - Spóźnia się - powiedział fioletowowłosy, grzejąc tą, jakby mnie na złość, przystojną mordkę.
   - Oooch! Serio? Nie zauważyłem - mruknąłem sarkastycznie, będąc już u kresu cierpliwości przebywania z tym typem. Nie dość, że w szkole to i tutaj. W sumie... Tego mogłem się spodziewać po determinacji Yuu. Jak on już się za coś zabierze, to nie ma zmiłuj. Ciągle tylko: "A myślisz, że spodoba mu się ten pomysł z basenem?", "Jak moja fryzura?", "Uważasz, że lubi chłopaków w moim typie?" lub ostatnie i najgorsze: "Jak myślisz, czy Haruki jest homo?" Gdybym nie znał na nie odpowiedzi, miałbym cichą nadzieję, że zielonooki nie czuje pociągu do swojej płci. Oczywiście! Nadzieja matką głupich, prawda? Cholera! Właśnie przyznałem, że jestem głupi! A jakże! Już z początku się ta głupota wyjawiła, kiedy zgodziłem się na ten układ. Jakie to irytujące...
   Poczułem wibracje w kieszeni.
   ...
   I już macie skojarzenia! Doprawdy! Co za ludzie... Tylko patrzą kątem oka i widzą dwuznaczności, no!
   Odebrałem.
   - Moshi moshi.
   - Hisashi? 
   - Yuu! Gdzie...- przerwał mi.
   - Nie mogę przyjść. Jestem chory. Zatrułem się czymś z wczorajszej pizzy i właśnie wróciłem z łazienki, gdzie zaraz wracam.
   - Och. Może wpaść do ciebie? Pomóc ci? Albo zajść po lekarstwa? - spytałem, myślami przypominając sobie co jest na zatrucie i ile czasu zajmie mi dojście do apteki, a potem do naszego bloku.
   - Nie, nie... Wszystko dobrze. Poradzę sobie, wydobrzeję w parę dni. Najgorsza była ta noc. Teraz będzie tylko lepiej - mówił.
   - Oby... Ale jesteś pewny, że jest dobrze? Wiesz, w każdej chwili mogę przyjść i się tobą zająć - gdy to powiedziałem, podchwyciłem spojrzenie zielonookiego, który tylko nasłuchiwał co mówię.
   - Nie ma takiej potrzeby, jestem pewny. Jest z tobą Haruki? - spytał. No jaaasne! Moją pomoc odrzucił, ale jego to by chętnie przyjął, co? Zbulwersowałem się i spojrzałem na przyczynę mojej irytacji. Aż się wzdrygnął... O, tak! Bój się.
   - Tak - warknąłem, sztyletując go wzrokiem.
   - To idźcie beze mnie. Nie marnujcie weekendu. I nie martw się, tylko się baw. Nic takiego mi nie jest - zapanowała cisza w naszej konwersacji, po czym ten ją przerwał - muszę iść.
   - Okej. Trzymaj się - powiedziałem i on się rozłączył.
   - Co jest? - spytał Haruki.
   - Yukio jest chory. Mamy iść na ten basen, ale wolałbym... - kolejny raz dzisiaj mi przerwano. Ludzie! Kultury, no!
   - Jeżeli Yukio woli, żebyśmy poszli, to idźmy - powiedział stanowczo, a ja musiałem przyznać mu rację. Dla Yuu wszystko, ale czy ta sytuacja się liczy?
   - Dobra - warknąłem i ruszyłem w stronę budynku mieszczącego się niedaleko.
   A wtedy coś sobie uświadomiłem i zacząłem tryskać radością. Yuu zadzwonił do mnie! A nie do niego! Och yeah!
   I po paru sekundach cała ta radosna aura prysnęła, niczym bańka mydlana.
   Jaki sens w tym, żebym się bawił, kiedy ktoś, na kim mi zależy, leży w łóżku czy tam wymiotuje do toalety?
   Nie chce, żebym się martwił. Co za głupek! To chyba oczywiste, że będę się martwił!
   Powinienem iść teraz do niego i nakrzyczeć, że jest nierozsądny, nie mając nikogo, kto by się nim zajął. Potem przytuliłbym go i mu pomógł. Albo choćby był przy nim!
   Ale on... Nie chciał tego.

_________________________

Rozdzialik straaaasznie krótki, za co przepraszam Was ogromnie, ale wiem, co będzie w następnej (i będzie dłuższy!), więc będzie niebawem :D Pod koniec tygodnia tak...

Hę.... Będzie się działo xD Mam takie dziwne przeczucie, że to wszystko za szybko się dzieje, ale jakby tak na to spojrzeć inaczej, to nie wiem, co miałabym jeszcze opisywać. Cholercia xD Jak tak dalej pójdzie to na 10 rozdziale będzie koniec xD Ale spokojnie xD

Ach i och! Za 5 (właściwie 6) dni FERIE! (taaak, a ja cały czas o tych feriach) Ten! I wgl to all domownicy jadą na wakacje od 6-17 sierpnia do Chorwacji (czy gdzieś tam xDD) i mam w te dni wolną chatę! *A* Zapraszam na party hard XD I wiecie, co? Już planuję co będę robić xD Czyli głównie oglądać One Piece (bo do tego czasu pewnie będę na 200 którymś, znając mój zapłon xD)

No! To czekamy na ferie. Notka w stanie wiem-co-ma-być i bawimy się ostroo w wakacje... Haha xD

Pozdrawiam!